Leseprobe Bänziger lügt! - Flipbook - Seite 46
Di beide junge Beamte stöö irersyts reglos a däm miggerige
Fänschterli, wo e Huch vo Tagesliecht i d Chuchi laat. Es isch obe
kippet und meh als chli abgstangnegi Luft us em Innehof vom
Schlössli chunnt dür das Spältli nid i d Chuchi. Si chüschele öppis
zäme. Aber der Dokter Bluem versteit wäger nid es einzigs Wort.
Er het gar kei Ahnig, wi spät es isch. Mitti Namitag vilech
scho? Wo ds Wasser plöderlet, steit d Sophie uf, nimmt vier Tasse,
füllt si mit Wasser, dünklet je es Teebüteli dry und stellt das Züg
mit eme grimmige Nicke ufe Tisch, chramet Zucker us eme
Schäftli und es Löffeli derzue und pängglet o das ufe Tisch. De
hocket si ume ab und faat aa, a irem eigete Tee z nippe. Di beide
Beamte chöme schliesslech derzue, rüere Zucker i Tee und föö
mit eme «Danke» aa z trinke.
Der Dokter Bluem hätti sech nie getrout, mit so vil
Sälbstbewusstsy ufzstaa und umezloufe wi d Sophie das grad het
gmacht. Aber es isch ja o ires Rych. Er hoffet drum, öpper lad ihn
y, o es Tee z nää. Und als ob d Sophie syner Gedanke chönnti läse,
luegt si ihn grimmig aa und stosst ds Tassli, wo no übrig isch, i
syni Neechi. Dä Duft laat Pürzliböim i sym Mage zue und beläbt
syner trüebe Sinn. Er chrächzet es «Merci, Sophie» und macht
sech a ds Tee häre, wo gäng no so heiss isch, dass er sech als
erschts grad d Zunge verbrönnt. Einerlei. Es tuet guet.
Chuum het er sys Tassli läär, geit Tür uf und e junge Maa und
e no chli jüngeri Frou chöme i d Chuchi u chüschele de beide
Beamte öppis i ds Ohr. Si stöö uf, murmle es Merci für ds Tee u
fordere d Sophie höflich uf, mit z cho, u de göö si use us der
Chuchi. D Sophie folgt ine wortlos.
46
