Oyunda Yönetmen Kim ? - E-Kitap - Flipbook - Page 117
Çünkü, “Yetitirmeliyim,” veya “Her eyi ben yaparm,”
diye inanmadan yapnca, ne gerekiyorsa onlar nefes
nefese kalmadan yapabiliyordum. Tabii ki en önemlisi
uydu, artk her eyi yapyordum ama hasta da olmuyordum.
Bu deiimim, benim bir “inancn” bir tarafnda aldm yerimin deiimiydi. “Ben yaparm,” bölümünden,
“Ben yapamam,” bölümüne geçmeden, yani dier uca
dümeden, “yapmak” diye bir bilginin kendisinden
çkmtm.
Yani çalkanlk bitince tembel olunmuyor. Ne zaman
ne gerekiyorsa doal insan algnla yani “insan zekanla”
yapacaklarn ve yapmayacaklarn kendine göre ayrt
ediyorsun. Olan bu. Zannettiklerin ise bann üzerinde seninle dolaan balonun seni korkutma listeleri.
Ben kendi deiimimi yaamaya baladm zaman ilk
fark ettiim, “Onlar yapamayan, onlar zavall, hatta
onlar fakir,” diye inandm kiilere bakm deiti.
Kimseye zavall diyemez oldum. Çünkü insann yaratlma potansiyelini alglamtm. Artk kimseye acyarak
bakamazdm. Allah’a ayp etmi olurdum. nsana
acyarak bakmak, Allah’n eksik bir ey yaratm olduuna inanmak demekti. Bu da benim algmda olamazd.
Allah herkesi tam yaratmt. Sadece hepimiz kurulan
oyunu oynayabilelim diye deiik rollere bürünüyorduk. Yani “zavall,” yapamayan bir kii verecei
kararla bu görüntüden çkabilirdi. Herkes her istedii
117