Oyunda Yönetmen Kim ? - E-Kitap - Flipbook - Page 131
Sonra da insann yaratamamasn kullanarak, “Bak
ite, yapamadn,” diye diye yapamadna inandryor.
Hatta insanlarn sadece bir anlk yapabildikleri eyleri
resimlerle göstererek, “Onlar yaratt, sen yaratamadn,” diye kandryor.
Böylece bir süre sonra bütün insanlar kendini ie
yaramaz ve hiçbir ey yaratamam hissetmeye balyor. Bir insann yaratamam olmas doal bir netice,
ama bu inanc bu sefer de “Ben yapamam,” diye inanmasna sebep oluyor. Benim gibi “yapabilen” olduuna
inanan da bakas için bir ey yapamam olmasndan
tutturarak, “Bak, onlar için bir ey yapamadn, sen
suçlusun,” inancna getiriyor.
Kendimde ilk bulduum korku suçlanma korkumdu. Bu
korkumu bulduum zaman, yaptklarm için beni kimsenin suçlamadn ama yapamadklarm için kendimi
içten içe her zaman suçladm buldum. Suçlanma
korkum beni hayatm boyunca çok yormutu, çok
mücadele ettirmiti ama bulduktan sonra çok kolay
bitirdim. Çünkü, “Yapmam lazm,” veya “Yapmalym,”
diye inandm eyleri zaten yapamayacam alglamtm. Yapamayacam eyler için, “Yapmam gerekir,”
diye inandrlmm. Bu inancm bitirince suçlanma
korkum da bitti.
Hepimiz yaadklarmz kendi inançlarmzdan dolay
yayoruz. Ama biz bunu, “nsan böyle yaar, insann
yaam bu,” zannediyoruz. nsann doal halini
“zavalllk” zannediyoruz. Çünkü inandklarmzn neticesini inandmz gibi alamyoruz. Bunun için de
hep kendimize kzarak ve kendimizi zavall hissederek
131