Oyunda Yönetmen Kim ? - E-Kitap - Flipbook - Page 150
oyuncu olmayacaktm. Ben bunu anlamtm. Benim
görmediim, yaamadm hiçbir ey benim için olmuyordu. Ben bunu alglamtm.
Olan olaylarda gerçekten olayn içinde yaam kiileri
dinliyordum. Çünkü onlar o olaylar yaamlard. Onlar için gerçek oydu. Onlar dinleyerek kendime fikir
çkarabilirdim. Çkardm fikirden etkileniyorsam, “Ne
hissediyorum?” ya da “Ne olacan zannettim?” diye
kendime soruyordum. Bu ekilde sorarak bulduum
inançlarm ve korkularm, korku dörtlüüne koyarak
birkaç kere tekrarladm zaman duyduklarmn etkisi
kalmyordu.
Böyle kiileri dinlerken bir ey fark etmitim. Ben ilk
defa insanlar dinliyordum. Daha önce kimseyi dinlemediimi fark ettim. O güne kadar bamn üstünde
gezen balonun içindeki bilgiler bana o kadar hzl geliyordu ki, ben “bilen” olmutum.
“Her eyi bilirim,” ifadesi ile dolayordum. Yani
herhangi birini dinlemeye, gerçek mi diye sormaya
ihtiyacm bile yoktu. “Ben biliyordum ve benim bildiklerim tek doruydu.” Tabii karma ayn durumda olan,
onun zihnine de kar fikirler akan insanlar geliyordu.
O kii de karmda, “Ben biliyorum, bu böyle,” diyordu.
Ne kadar komik geliyor imdi bana. ki bildiini zanneden karlkl konuup duruyoruz.
Olay tek, olan tek, ama hepimiz biliyoruz. Bilenlerin
yars bir türlü biliyor, dier yars da dier türlü.
Böylece biz insanlar da karlkl, emin olduumuzu
150