Oyunda Yönetmen Kim ? - E-Kitap - Flipbook - Page 193
Çocukken çok çeitli mukayeselerle büyüdüümüzü,
herkesle karlatrldmz biliyoruz. imdi artk anladm için, bu çkmaz sokaktan nasl çkacamz
biliyorum. Çocukluumdan itibaren, “Baar bu,” diyebildiim eylere ulam kiilerin “o baarlar” onlara
ne kazandrd diye bakabileceimi fark ettim.
Biz çocukken bir oyun oynardk. Misinann ucuna cüzdan balar, kaldrma koyup en yakn bahçe duvarnn
arkasna saklanrdk. Kaldrmda yürüyenler tam eilip
alacakken çekerdik. Onlar bir ey buldular diye kanyorlard.
Bizler de ayn misinann ucundaki içi bo cüzdan gibi,
“Baarl olacam, istediklerimi baarl olursam elde
edeceim,” diye kandrlyoruz. Her bir misinann
ucunda, yapmamz için tevik edileceimiz, herkese
göre bir kandrma yöntemi bal.
Çocukken büyüklerimiz de bizi baarl olmaya yönlendirmek için misinann son bana, “Baarl olursan
severim,” diye ilave edince, biz de sevilmek için yapmak istemediimiz, yani yapamayacamz eyler için
büyük mücadele vermeye balyoruz ve tabii ki yapabilmek için de vücudumuzu ve kendimizi hiçe saymamz gerekiyor.
Büyükler çocuklarn, “Baarl olmalsn,” diye kandrrken aslnda onlar da kendi zihinleri, “Çocuklarn iyi
okutursan sen baarl olursun,” diye kandryor. Burada
yanldmz nokta, çocuklarmz bizim yarattmza
ve onlarn sahibi olduumuza inanmamz. Böylece de
onlarn baarsn, “kendi baarmz” zannediyoruz.
193