Oyunda Yönetmen Kim ? - E-Kitap - Flipbook - Page 197
“Olan” yaasak, olmayan da “kabul” edebilsek, yaamn çok güzel ve elenceli olduunu görebiliriz. Ben
böyle olduunu görebilmek için “kendimle” çok mücadele verdim.
nançlarmda mücadeleyi ilk kaybeden, o güne kadar
olmas için çok emek sarf ettiim halde olmayanlard.
Olmadkça yllarca “olacak,” hatta imdi “olacak,” bunu da yaparsam “olacak” diye bkmadan yapmaya devam etmiim.
Onlar daha çabuk pes dedirtti. Olacak diye bekleyecek
halim kalmamt. Dier inançlarm, henüz vakti gelmedii için ileride olacak diye beklediklerimdi. Onlar,
inanmaya devam ederek beklemek istiyordum. O
inançlarm için daha ümidim vard. Zaten o güne kadar,
“Ümidini kaybetme, çabala, mücadele et, dirençli ol,”
hatta yeni ilave, “Olumlu düün, olumlu yaa,” diye
öretilmiti. Ümidimi henüz kaybetmemitim. Ama
ümidimi kaybetmedikçe bedenimi kaybediyordum.
Bu çalma sistemi beni öyle eylerle yüzletirdi ki,
maalesef hiçbir korkumu ve inancm sonraya brakamazdm. Evrenin nasl ilediini algladm. Her korkumun ya da her inancmn beni uçurumun kenarnda
yaattn, her birinin ne kadar tehlikeli olduunu
anladm. Yani dönütürmediim her inancm ve korkum, ileride beni bekleyen en tehlikeli dümanmd.
Arkama sakladm her inancm, yaantma beni rahatsz edecek bir olay olarak giriyordu.
Korkularm bittikçe daha hassas olmutum. Artk zihnimle deil, gözümle gördüüm için her eyi çok net
197