Oyunda Yönetmen Kim ? - E-Kitap - Flipbook - Page 40
T’nin sa tarafnda yazlar olumaya balad. Hepsi
tandk ifadelerdi.
Yazlar büyük bir hzla T’nin sa tarafna yerleiyordu.
Yazlar yerleirken ben sadece, “Evet, evet,” diyebiliyordum. Çünkü bu yazlar, çocukluumdan beri
öretilen yapmam gerekenlerdi, yani çok iyi bildiklerimdi. T’nin sa tarafnda yazlanlar bitince solda
beliren yaz beni çok artmt. Sol tarafta sadece
NSAN yazyordu.
Bunun ne olduunu bile sormadm. Tablonun iki tarafnda da kendi görüntüm belirdi. Sanki sa tarafta
olan halim bitkin ve yorgun görünüyordu, sol taraftaki
görüntüm ise çok canlyd. Adeta kendim kendime
karydm. Artk oynanan büyük oyunu alglyordum.
Sadaki liste, yani bize olmamz için öretilen her
ey, nsan’a kar oynanan oyundu. Biz insanlar da bu
oyunun kendimize kar gelmek olduunu anlamadan bu oyunun içine çekilmitik. Oyunu kendimize
kar oynuyorduk. Oyundaki taraflardan biri bizdik,
oyundaki taraflardan dieri de bizdik. Oyun nsan’n
kendine kar oynad bir oyundu. Bu ekilde uyanmam beni çok etkiledi.
çimden devaml itirazlar geliyordu. Devaml, “Ama,
ama,” diyordum. tiraz ettiim eyleri bir bir sralamaya
baladm. “Sevgi, efkat, fedakarlk, hogörü, vicdan,
bunlar listenin neresinde? Bunlar olmadan insan
olabilir miyim? Bunlar neden yazmadn?” dedim.
40