Oyunda Yönetmen Kim ? - E-Kitap - Flipbook - Page 57
Ben yaptklarmdan pimanlk duydukça, kendime kzdkça, negatif oluum için yaam alan oluturduumu
fark etmitim. Hatta her kzgnlmdan sonra, kzarak
aldm yeni kararlarmla kendimi daha zor durumlara
düürüyordum. Bunu fark ettiimde çok armtm.
Kzgnlkla aldm her karar, sanki yaantmda beni bir
alt basamaa indirmiti. Böyle yaadm fark ettikçe
ben de geçmiimde yaadm her olay ve o olaylarda kzdm, küstüüm kiileri bir bir affetmeye
baladm. Affettikçe sanki tekrar su yüzüne çkar gibi
olmutum.
T Tablosu’nda yazan ve biz insanlarn yapmasn
bekledikleri, gerçeklemesi imkansz olan her madde,
hepimizi sanki suyun altnda kalm, nefes bile
alamayan, çrpnan insanlar yapmt. Hepimiz olamayacak eyleri oldurtmak için çrpnyorduk. Tabloda
gördüüm eyler, yaamn doal hali olmayan, gerçek
olmayan eylerdi. Ama hepimiz yaantmz onlarn
yaplmas üzerine kurmutuk. nsan olarak hiçbirimiz
önemli deildik. Tek önemli olan onlarn yaplmas idi.
Mesela bana, “sahiplenme” ve “sorumluluklar” öretildi. O güne kadar bana güzel gelen bu öretileri
gerçekletirmenin imkansz olduunu anlamtm.
Benim en büyük korkularmdan birinin kaybetme
korkusu olduunu bulmutum. Bu korkumu çalrken,
bana ait olduunu zannettiim ne çok kii ve eya olduunu fark etmitim. Tabii ki bana ait olan her eyi
de iyi durumda tutmak için çok mücadele vermem gerekiyordu. Böylece her zaman “bana ait” kalacaklard.
57