Oyunda Yönetmen Kim ? - E-Kitap - Flipbook - Page 60
Madem alglamtm, artk, “Ama,” diye balayan
itiraz cümlelerimi kurmadan, bana “ama”lar söyleten
inançlarm ve korkularm dönütürerek yaamam
gerekiyordu. Kimsenin sahibi olduuma inanmazsam
kaybettiimi de zannetmem, yani kaybetmem.
“Onsuz yaayamam,” dediim her eyi incelediimde,
bunu inanarak söylemediimi fark etmitim. Çünkü,
“Onsuz olursam yaayamam,” dediim her ey için,
daha evvel onun olmad günlerde yaamtm. Peki,
neden böyle söylüyordum?
Çünkü zaman içinde üzüntü yaamak, ac çekmek de
dahil birçok hissin bamls olmutum. Artk o hisler
bana doal geliyordu. Hatta bir gün arkadamla yaadm bir telefon konumasnda çok armtm.
Telefonda bana, “Naslsn?” dedi. Ben de “Çok iyiyim,”
dedim. Bir sessizlik oldu, ikimiz de konuamadk,
kalakaldk. Ben konumay ilerletmek istedim. Baktm
söyleyecek sözüm yok. “Çok iyiyim,” sözünden sonra
konumaya nasl devam edeceimizi bilmediimizi
fark ettim.
Hepimiz dert dinlemeye, ikayet etmeye ve devaml
söylenmeye çok almz. “yiyim,” dersem en fazla,
“Sen naslsn?” diye sorabiliyorum. O da “Ben de iyiyim,” derse, eyvah, hiç konuacak, söyleyecek bir ey
kalmyor.
Yani konuabilmemiz için, baka bir tarifle, sosyallememiz için mutsuz, dertli ve her eyden ikayetçi
olmalyz. Bu ikayet hali bizleri birbirimize balyor
zannediyoruz. Halbuki bizleri gereksiz inançlara
60