Oyunda Yönetmen Kim ? - E-Kitap - Flipbook - Page 62
bizim yapamayacaklarmz. Yani, “oynatlan oyun” insanln gerçei deil.
Doduum andan itibaren büyüklerin kendi aralarnda
oynadklar oyunun oyuncularndan biri olduumu
anladm. Ben bunu fark etmi bir kii olarak, benim
üstümde oynanan oyunu bakalarna oynamamaya
karar verdim.
Çalmalarm bu yönde ilerletirken bana, “Dorular
bunlar,” diye öretilenleri tek tek incelemeye baladm. Onlar benim için ne kadar doruydu? Onlarn
ne kadar faydasn görmütüm? Bütün inançlarm
kendi yaadm ekilde inceleyecektim. nançlarm
önce kendimde çürütecektim.
Çocukluumda, “Okula gideceim,” öretildi. Hep
okula gittim. Neden gittiimi, ne öreneceimi
bilmeden gittim. Bildiim tek ey okula gitmem gerektiiydi. Güzel yaamak için gerekliymi. Bana
öyle söylüyorlard ama onu da anlamyordum. Ben
zaten güzel yayordum. Beni kimseyle mukayese etmedikleri zaman, benim yapamadm eyler için bana
yapan çocuklardan örnekler vermedikleri zaman, ben
yaadm her eyden memnundum.
Bir de bildiim bir ey vard. Derslerim iyi olunca beni
seviyorlar gibiydi. Derslerim kötü olduu zaman da
kzyorlard. Kzmalarn istemiyorsam derslerime dikkat ediyordum. Derslerimde “baarl” olmalydm.
Bunun için de “hrsl” olmalydm. Arkadalarmdan
daha iyi olmalydm. Kendimi “ispat” etmeliydim. Herkese, özellikle öretmenlerime kendimi göstermem
62