Oyunda Yönetmen Kim ? - E-Kitap - Flipbook - Page 71
gösteriyordu. Yeter ki insan kendini, kendi yok saymasn.
Kendi çalmalarm yaparken inançlarm aratryordum. Çocukluumdan itibaren asi, söz dinlemez
bir halim vard. Ben, bana söylenenleri yapmadm
zannediyordum. O güne kadar söylenenleri uygulamadm, hatta, “Olmaz, ben yapmayacam,” dediim halde, “Dorular bunlar,” diye öretilenlerin
birçounun zihnime çöreklenmi, sanki, “Bir gün ben
sana uygulatrm,” der gibi oturduunu fark ettim.
Bunlarn çouna hiç uymamtm, ama bu sefer de
uymadm için, “Acaba uysam daha m iyi olurdu?”
diye düündürdüü için de hep bir pimanlk ve üphe
yaadm fark ettim. Ne büyük huzursuzluk deil mi?
Söylenenleri yapsan, yaptklarnn sonucunu yaarken pimanlk yaayacaksn. Yapmazsan, yaptklarn
beensen bile, “Acaba yapsaydm daha güzel bir
netice alr mydm?” diye pimanlk yaayacaksn. Yani
yapsan pimanlk, yapmasan pimanlk.
Herkesin zihninde olan, inandrldklar her ey, benim
zihnimde de varm. “Ben onlara inanmyorum,” diyeceim yerde, yapmayarak kendimce sava açmm.
Yani kendi kendime savamm.
“Neden hasta oldum?” diye sorduum zaman, yaadm her olay sonrasnda bedenimin içinde büyük
bir sava yaadm fark etmitim. Yaptklarm için
aldm sonuçlara duyduum pimanlk ve yapamadklarma duyduum kzgnlkla bedenimi içten içe
parçalyordum.
71