Oyunda Yönetmen Kim ? - E-Kitap - Flipbook - Page 87
karsnda zihnimizden ilk duyduumuz, “Evlenince sen
onu düzeltirsin,” oluyor. Hiçbir eyi düzeltemediimi
fark ettiim güne kadar, ben de herkesi düzeltebileceime, deitirebileceime inanarak yayordum.
Kendimi güvende hissetmemi salayacana inanarak
yaptm beraberliklerimde ya da benim isteklerimi
baka bir insann benim için yapacana inandm
halde, isteklerim olmadkça Allah’a kzmaya baladm fark etmitim. Çünkü zihnimden gelen bilgiler,
beni yönlendirirken, “Allah böyle istedi, Allah’n
dorular bunlar,” diyordu. Sanki, “Allah’n dediini
yaptm zaman Allah beni sevecekti.” Böyle inandrlyordum.
Halbuki benim yapmam söyledikleri eylerin insann
beceremeyecei eyler olduunu, bunu da insan
yaratan Allah’n istemeyeceini, çünkü Allah’n kendi
yaratm olan “insann neler yapabileceini bildiini”
anladm. Böylece Allah’la kavgam bitti. Kendimle kavgam bitti.
Oynadmz “oyun,” Allah’n oyunu deil, yaratlmz
Allah’n “yaratmyd.” Ben bunu anlamtm.
Doal olu halimizin karsnda kurulan “oyun alan”nda sanki insanlar da kendi aralarnda iki tarafa
ayrlm gibiydi.
Taraflardan biri herkes için, “Ben yaparm, onlar
yapamaz, onlar için ben yaparm, onlar bilmez, ben
bilirim,” diyor. Dier taraf da “Ben yapamam, benim
için o yapar, ben bilmem, onlar bilir, onlar yapar,”
87